sábado, 20 de septiembre de 2014

PIMIENTO MORRÓN RELLENO DE CARNE PICADA Y CALABACÍN

Tiempo atrás escribió en "GALICIA ETERNA" nuestro poeta, novelista, periodista, dramaturgo, gastrónomo, ...... nuestro, mejor dicho, O NOSO

 ÁLVARO CUNQUEIRO:

"quizaves non hai pobo en Occidente que teña feito tantas empanadas como o galego. Nos probamos a empanar todo, e con toda crase de fariñas e de masas. Hai grandes empanadas, como as de raxo ou lamprea, e hainas mais modestas, como as de croques con masa de fariña de millo, e as bolas da boca do forno, con torreznos, chourizos e encebolada, con masa de ferraxe, é decir, de fariña de trigo e centeo mixturadas".  E sigue decindo: "Cada empanada ten o seu sacramento e así son mui variadas as recetas do recheo......" 


"Quizás no haya pueblo en Occidente que haya hecho tantas empanadas como el gallego. Nosotros, los gallegos, lo empanamos todo, y con toda clase de harinas y de masas. Hay grandes empanadas, como las de raxo (lomo) o las de lamprea, y las hay más modestas, como la de croques, berberechos, con masa de harina de maíz, y las bollas (bollos de pan) de la boca del horno, con torreznos, chorizo y encebollada, con masa de ferraxe, es decir, de morcajo, harina de trigo y centeno bien mezcladas". Y sigue diciendo: "Cada empanada tiene su sacramento y así son muy variadas las recetas del relleno....."

Los que somos aficionados a la empanada de siempre, la de la Galicia tradicional, sabemos que, independientemente del relleno que elijamos, tiene dos ingredientes insustituibles: La cebolla y el PIMIENTO -verde, rojo, piquillo,....- 

Es curioso esto que escribí, es casi como un paradigma, como un ejemplo similar al de "el burlador burlado", al del Don Juan que va a buscar lana y sale trasquilado y es que claro, de ser recheo a ser enchido -de rellenar a ser rellenado-, de un "ser" a un "no ser", ya veis

sólo hay el canto de una moneda y, por eso, hoy le doy la vuelta a la tortilla y hago que el modesto pimiento sea el protagonista.

No es la primera vez que cocino unos pimientos rellenos con carne picada, ya que allá por el año 2011 ya escribía en
http://elsexagenario.blogspot.com.es/2011/11/pimientos-rellenos-de-carne-picada
una receta dedicada a ellos, pero esta de hoy es al horno, y sensiblemente más sencilla; os cuento:

Medio "kilo" -quinientos gramos- de carne picada mezcla vacuno y cerdo son suficientes para cuatro o cinco pimientos no muy grandes;

sofrío en abundante aceite un par de cebollas medianas

le añado dos dientes de ajo picados finamente

dado que mis dedos no son precisamente de pianista, o sea, no son muy estilizados, a veces utilizo ajo ya picado (congelado)

troceo 500 gramos de calabacín en dados no muy grandes y los incorporo a la sartén; 

esto marcha, amigos, esto ya empieza a tener color, y

cuando adquiere ese tono característico que indica el que todo va bien, !venga! la carne a la perola, aunque, la verdad, esta carne picada al estilo espaguetis no es muy bonita a la vista.

Troceo un par de tomates kumato, maduros, 

que, seguro, dan color y sabor a este RECHEO -relleno-
No me olvido de salpimentar -sal y pimienta blanca-

elijo unos pimientos multicolor medianos

a los que "lavo, descabezo y vacío de entrañas  sin piedad";

y, "aluego",  los ocupo con el relleno

y los coloco en una rustidera, o fuente apta para el horno, con un buen chorro de aceite de oliva. Con un pincel de cocina les doy una mano y

ala! para el horno; 180º 30 ó 40 minutos.

y aquí está el resultado con esas puntitas de carne un poco tostadas;

para completar el homenaje a estos pimientos, confito unos cherry "tigre" que, seguro, no desentonan en el plato

con su sabor tan intenso y peculiar;

ya lo veis, casi media huerta en este plato llenan de satisfacción a cualquier hortelano, 

de verdad, como para quitarse el -los- sombreros y para repetir a no tardar.

Bueno, amigos, para terminar sólo dos cositas: 
a.- LOUBADO SEÑA DEUS QUE ME PERMITIU FACERME HOME NESTE REINO QUE CHAMANOS GALICIA 
alabado sea Dios por permitir  que me hiciera hombre en este reino que llamamos Galicia (Álvaro Cunqueiro)

b.- Y, por último, mi consejito: Por favor, ríndete, no tienes escapatoria, ¿no sientes tu persona rodeada por uno de mis abracitos?, pues eso, un abracito

No hay comentarios:

Publicar un comentario